Park narodowy to obszar najwyższej ochrony przyrody, zarówno tej ożywionej, jak i nieożywionej. Ma on na celu utrzymanie danego terenu w maksymalnie naturalnej formie.
Parki narodowe zakładają zerową lub minimalną ingerencję człowieka w krajobraz.
Park narodowy – definicja
Park narodowy to obszar zachowany w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego, a więc taki, w którym w ogóle nie interweniuje człowiek lub robi to w sposób minimalny i tylko tam, gdzie to niezbędne. Tereny objęte taką ochroną mają szczególną wartość przyrodniczą, krajobrazową, kulturową lub naukową.
Czy wiesz, że…
Najstarszy na świecie park narodowy to Yellowstone utworzony w 1872 w Stanach Zjednoczonych. Największy zaś to Narodowy Park Grenlandii o powierzchni 972 000 km².
Co chronią parki narodowe?
Parki narodowe to najwyższa forma ochrony flory, fauny czy przyrody nieożywionej. Różni się więc od ochrony w rezerwacie przyrody czy parku krajobrazowym.
Wyróżnia się tutaj trzy strefy:
- ochrony ścisłej – z zakazem jakiejkolwiek ingerencji człowieka,
- ochrony częściowej – dopuszcza się tutaj działania, które mają na celu przywrócenie stanu naturalnego przyrody,
- ochrony krajobrazowej – dąży do zachowania cech charakterystycznych danego krajobrazu, ale dopuszcza (w ograniczonym zakresie) użytkowanie gospodarcze terenu.