tarcza łucznicza z wbitymi strzałami

Strzelanie z łuku – zabawa, a nawet sport olimpijski

Views 614

Łuk i strzały to jedna z najstarszych broni używanych przez człowieka. Znana jest od 35 tysięcy lat. Łuk składa się z dwóch części. Pierwszą z nich jest sprężysty pręt lub listwa zwane łęczyskiem, a drugą linka łącząca oba końce pręta, mocowana w miejscach zwanych gryfami. Linka nosi nazwę cięciwy.

Strzelanie z łuku to świetna zabawa dla dzieci na świeżym powietrzu, ale nie tylko. Jest to również dyscyplina sportowa, która na igrzyskach olimpijskich po raz pierwszy pojawiła się w 1900 roku. W 1972 roku Polka Irena Szydłowska zdobyła srebrny medal, a w 1996 roku polska drużyna kobiet zdobyła brąz w tej dyscyplinie.

Nauka strzelania z łuku

Jak nauczyć się strzelania z łuku? Nie jest to zbyt skomplikowane zadanie. Oddanie strzału z łuku wymaga użycia obu rąk. Strzelec w jednej, wyprostowanej trzyma łęczysko nieco powyżej jego długości. Drugą ręką trzyma cięciwę i strzałę. W napinaniu łuku udział biorą obie ręce jednocześnie. Jedna z nich odpycha łuk, a druga ciągnie cięciwę. Po wycelowaniu łucznik puszcza cięciwę, która dynamicznie wypycha strzałę w kierunku łęczyska.

Oddanie strzału nie jest więc zbyt trudne, ale precyzyjne wycelowanie to już zadanie wymagające treningu. Kluczem jest umiejętność dość długiego wytrzymania bez ruchu, kiedy maksymalnie mocno napniemy łuk. W tym czasie, przy dużym napięciu mięśni trzeba idealnie wycelować, bez najmniejszego drgnięcia. W przeciwnym razie strzała pomknie obok środka tarczy.

Zobacz także: Gra frisbee dla dzieci