Życiowym celem Władysława Łokietka było zjednoczenie Polski. Dążył do niego wytrwale, praktycznie od wczesnej młodości. Być może gdyby nie jego upór, mądrość i spryt, Polska byłaby podzielona na dużo dłuższy okres, a z biegiem czasu poszczególne księstwa zostałyby wchłonięte przez państwa sąsiednie. Nasz kraj przestałby wówczas istnieć.
Władysław Łokietek urodził się w 1260 lub 1261 roku. Jego ojcem był książę kujawski i dobrzyński Kazimierz, który zmarł, gdy Władysław miał zaledwie 7 lat. Początkowo więc władzę w jego imieniu sprawowała matka Eufrozyna, później współrządził księstwem razem z braćmi.
Król Władysław Łokietek
Przydomek Łokietek według większości historyków nadany został królowi w związku z jego niewielkim wzrostem. Jednak według niektórych podań przydomek ten powstał bardzo wcześnie i pogardliwie opisywał ambicje Łokietka w stosunku do niewielkiego księstwa, którym władał w młodości.
Pierwsze sukcesy Władysław Łokietek odniósł pod koniec lat 80. XIII wieku, kiedy przejął Sieradz. Później walczył o przejęcie Krakowa z Wacławem II. Niestety był jeszcze zbyt słaby i musiał złożyć hołd lenny przyszłemu królowi Polski. Okazało się, że to nie wystarczyło i w 1300 roku został wygnany z kraju. W związku z tym wydarzeniem powstała legenda, że Łokietek spędził sześć tygodni w jednej z jaskiń na terenie obecnego Ojcowskiego Parku Narodowego. Na pewno jednak ostatecznie dotarł na Węgry, gdzie przebywał cztery lata. W 1304 roku powrócił do Polski i w kolejnych latach opanował Małopolskę, Kujawy, Pomorze i Wielkopolskę. 20 stycznia 1320 roku koronował się na króla Polski. Władzę królewską sprawował przez kolejnych trzynaście lat. Zmarł 2 marca 1333 roku, prawdopodobnie z powodu wylewu krwi do mózgu.
