Cyfry rzymskie wbrew nazwie nie zostały wymyślone przez Rzymian. Tworząc swój system liczbowy zapożyczyli oni cyfry od ludu Etrusków, który zamieszkiwał tereny dzisiejszych Włoch. Miało to miejsce około VI – V w p.n.e.
Kształt liczb, które wykorzystywali Etruskowie wziął się od sposobu liczenia przez robienie nacięć w drewnie. Etruskowie wykorzystywali 5 znaków do określania cyfr, rzymski system zapisywania liczb i cyfr rozszerzony jest do 7 znaków.
Rzymskie cyfry – jak się je zapisuje?
A czy wiesz skąd wziął się sposób zapisu poszczególnych rzymskich cyfr? Oto ich krótka historia.
- 1 ma symbol „I”, ponieważ pionowe nacięcie na desce oznacza jeden element.
- 5 przedstawia się jak „V”, ponieważ co piąte nacięcie u Etrusków było podwójne i wyglądało tak Λ, a Rzymianie po prostu odwrócili ten znak „do góry nogami”.
- 10 oznaczane jest symbolem „X”. Etruskowie co 10 nacięcie przekreślali na ukos, co z wyglądu przypominało znak „+”. Rzymianie nieco „przekręcili” ten symbol i powstał „X”.
- 50 to rzymska cyfra „L”. Co dziesiąty znak Λ, aby oznaczyć liczbę 50 otrzymywał u Etrusków dodatkową kreskę. Późnej jego wygląd zmieniał się, Rzymianie nieco go obrócili, podzieli na pół i tak powstało „L” dla oznaczenia 50.
Pozostałe symbole rzymskich cyfr to:
- C – 100
- D – 500
- M – 1000
Litery te wzięły się z przekształcenia etruskich symboli, ale też odnoszą się do łacińskich słów. C to pierwsza litera słowa „centum” czyli sto, od litery D zaczyna się słowo „demi-mille”, czyli pół tysiąca, a M to pierwsza litera słowa „mille”, czyli tysiąc.
