Bolesław Chrobry pierwszy król Polski

Po śmierci Mieszka I w 992 roku władzę w państwie przejął najstarszy syn Mieszka i Dobrawy, Bolesław zwany Chrobrym, który na świat przyszedł w 967 roku. Ten przydomek (nadany mu został po śmierci) oznacza osobę dzielną i mężną, co w czasie swoich rządów Bolesław wielokrotnie potwierdzał.

Według przekazów początkowo Bolesław Chrobry, w myśl postanowień ojca, rządził tylko jedną z części kraju. Pełnię władzy przejął trzy lata później, kiedy przegnał z Polski drugą żonę Mieszka Odę i jej trzech synów, przyrodnich braci Bolesława.

Pierwsze osiągnięcie Bolesława Chrobrego

Z rządami Bolesława Chrobrego związane są trzy wydarzenia, które miały ogromne znaczenie dla umocnienia pozycji Polski w Europie. Polski książę popierał misje mające wprowadzić chrześcijaństwo na terenach pogańskich Prus. Oczywiście nie czynił tego bezinteresownie, liczył, że dzięki temu zdobędzie nowe ziemie dla Polski. W 997 roku szczodrze wsparł wyprawę na ziemie Prusów wygnanego z Pragi biskupa Wojciecha. Misja ta zakończyła się tragicznie, ponieważ Wojciech został zamordowany. Bolesław Chrobry wykupił od Prusów ciało Wojciecha za złoto, które ważyło dokładnie tyle, ile ciało biskupa. Bolesław polecił pochować męczennika w katedrze gnieźnieńskiej. Kiedy w 999 roku papież ogłosił biskupa Wojciecha świętym, miało to ogromne znaczenie nie tylko dla polskiego kościoła, ale również dla całego państwa Bolesława Chrobrego.

Pokaż więcej

Zjazd gnieźnieński i jego ogromne znaczenie dla Polski

Do grobu świętego zaczęły przybywać pielgrzymki, a najważniejsza z nich miała miejsce w 1000 roku. Wtedy to do Gniezna przybył sam cesarz niemiecki Otton III, który pragnął odbudować Cesarstwo Rzymskie. W trakcie tzw. zjazdu gnieźnieńskiego cesarz nałożył na skronie Bolesława Chrobrego swój diadem, co oznaczało nadanie mu praw równych królom. Mimo braku oficjalnej koronacji w obiegu pojawiły się denary Bolesława Chrobrego z napisem „rex”, co po łacinie oznacza „król”. Oprócz tego polski książę nazwany został przyjacielem Świętego Cesarstwa Rzymskiego i bratem cesarskim, co było największym wyróżnieniem w ówczesnym ceremoniale. Nastąpiła też wymiana darów. Otton III przekazał Bolesławowi kopię włóczni św. Maurycego oraz relikwię gwoździa z krzyża Pańskiego, a w zamian otrzymał ramię św. Wojciecha. Bardzo ważnym wydarzeniem zjazdu gnieźnieńskiego było też utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu.

Koronacja Bolesława Chrobrego

Otton III zmarł w 1002 roku. Wtedy stosunki polsko-niemieckie diametralnie się zmieniły, przekształcając się w wojnę trwającą w latach 1002–1018. W jej wyniku Polska uzyskała Milsko i Łużyce. W 1018 roku Bolesław wyruszył na Ruś, przyłączył do Polski Grody Czerwieńskie oraz zdobył Kijów, gdzie osadził na tronie swojego zięcia Świętopełka. To m.in. właśnie wojowniczość Bolesława i odwaga w walce stały się przyczyną nadania mu przydomku Chrobry.

Bolesław już od 1000 roku starał się o uzyskanie zgody od papieża na koronację. Przez ćwierć wieku bezskutecznie, aż wreszcie po śmierci nieprzychylnego Polakom cesarza Henryka II, wykorzystując bezkrólewie w Niemczech, Bolesław kazał się koronować w 1025 roku, stając się pierwszym królem Polski (królem z dynastii Piastów). Koroną nie cieszył się zbyt długo, ponieważ zmarł w tym samym 1025 roku.

Żony i potomkowie Bolesława Chrobrego

Bolesław Chrobry miał cztery żony. Dwóch pierwszych nie znamy z imienia, wiadomo tylko, że zostały przez Bolesława odprawione. Z drugą żoną Bolesław miał jednego syna, Bezpryma. Trzecią żoną była Emnilda, córka księcia słowiańskiego Dobromira. Dała mu pięcioro dzieci – synów Mieszka i Ottona oraz trzy córki – dwie nieznane z imienia i Regelindę. Czwartą żoną Bolesława Chrobrego była Oda, córka margrabiego Miśni, z którą doczekał się córki Matyldy.

Fot. Adobe Stock